Tokom devedesetih SPC je kao institucija bila preokupirana "nacionalnim pitanjem", a nacionalizam (nazivan i "svetosavski nacionalizam") je postao dominantna struja unutar Crkve. Kao glasnogovornike nacionalizma unutar Crkve, kritičari navode četiri sveštenika Amfilohija Radovića, Artemija Radosavljevića, Atanasija Jevtića i Irineja Bulovića.

- Do 1991. godine, sva četverica su se našli u vrhu SPC, kao episkopi. Njih četverica, uz patrijarha Pavla, predstavljali su "idejni sinod" SPC. Suočen sa nacionalizmom svojih episkopa, srpski patrijarh Pavle je pozivao na poštovanje ljudskih vrijednosti poznatim riječima: "Budimo ljudi, iako smo Srbi". Jedan od protivnika nacionalizma u Crkvi u ovom razdoblja bio je zagrebački mitropolit Jovan. Na teološkom polju, ovo razdoblje karakterizira jačanje protu-ekumenskih tendencija - navodi se u opisu dokumentarca o ulozi SPC-a tokom raspada Jugoslavije. 

Dokumentarac snimljen u Srbiji prije više od decenije možete pogledati ispod.